La figlia sbagliata di Raffaella Romagnolo
frammenti tradotti dal gruppo “Skopjanisti” (corso B2.2)

Погрешното дете од Рафаела Ромањоло
извадоци во превод на групата „Скопјанисти“ (курс Б2.2)

I paragrafo (Primo giorno, pag.1-2)
La morte arriva in fretta, e alla fine gli avambracci di Pietro Polizzi restano dove stanno ogni sera, dopo cena, da quasi otto anni: sulla tovaglia cerata del tavolo in cucina, le dita a contenere i confini della Settimana Enigmistica, il temperino, la gomma e la matita appoggiati lungo il bordo superiore della rivista, accanto al bicchiere di citrato quasi vuoto. Le palpebre rimangono aperte. Le pupille, lievemente estroflesse, puntate sul cruciverba facilitato.
Ines Banchero è la madre dei suoi due figli e in quel momento gli dà le spalle. È china sul lavello, traffica con i piatti della cena e presta orecchio al televisore. Il prossimo maggio festeggeranno quarantatré anni di matrimonio, e per l’occasione Ines ha intenzione di sostituire le vecchie tende della cucina, lise e fuori moda, con un paio di tendoni écru simili a quelli che ha visto su uno dei giornali femminili…(…)

I извадок, (Прв ден, стр.1-2)
Смртта пристигнува набрзина и на крајот рацете на Пиетро Полици се на истото место како и секоја вечер, по вечера, веќе осум години: врз мушамата на масата во кујна, со прстите тој го држи работ на Неделниот Крстозбор; острилката, гумата и моливот се оставени врз списанието, веднаш до речиси празната чаша со сода бикарбона. Очните капаци му се отворени. Зениците му се малку испакнати, насочени кон омилениот крстозбор.
Инес Банкеро е мајка на неговите две деца и во тој момент му е свртена со грб. Наведната е над мијалникот, ги средува чиниите од вечерата и истовремено слуша што има на телевизија. Следниот мај ќе слават 43 години од брак и за таа пригода Инес планира да ги замени старите кујнски завеси, излитени и старомодни, со пар кремасти драпери слични на оние што ги виде во едно списание за жени…
tradotto da / превод на Irena Janevska

II paragrafo (Primo giorno, pag.7)
Quando si incontrarono la prima volta nel caffè sotto lo studio del dottor Gualco, Pietro Polizzi non aveva problemi di peso. Era un uomo asciutto e muscoloso, con una gran testa di capelli castani. Ordinò un caffè corretto sambuca e le chiese:<< Posso ofrirle una pasta, signorina?>> Deciso. Capace di tirarla via dai pensieri che, in quel momento, le frullavano in testa. E poi alto, dritto, prestante. Chi lo crederebbe, guardandolo ora?
Aveva un suo fascino, pensa Ines. Ma di certo non era bello come il loro primogenito. Vittorio è molto più alto, e poi il taglio degli occhi, le ciglia, le spalle enormi. Anni di nuoto gli hanno modellato il corpo, per questo Ines adora guardare le gare in televisione, non tanto la competizione in sé, di cui non ha mai colto le sottigliezze tecniche, ma il momento in cui gli atleti escono dagli spogliatoi con la tuta e le cuffie alle orecchie… (…)

II извадок, (Првиот ден, стр. 7)
Кога се сретнаа за прв пат во кафулето, кое се наоѓаше под ординацијата на доктор Гуалко, Пjeтро Полици немаше проблеми со килограмите. Беше слаб и мускулест човек, со кафена коса. Нарача еспресо со ликер од бозел и ја праша: „Госпоѓице, може ли да Ве почестам со колач?“ Одлучен. Со способност да ја оттргне од мислите, кои во тој момент ѝ минуваа низ главата. Уште и висок, исправен, згоден. Кој би поверувал, гледајќи го сега?
Имаше некој свој шарм, помисли Инес. Но, со сигурност не беше убав како нивното првородено дете. Виторио е многу повисок, потоа и формата на очите, трепките, широките рамена. Долгогодишните тренинзи по пливање му го оформиле телото, затоа Инес обожаваше да ги гледа телевизиските натпревари, не толку поради самиот натпревар, чиишто техники никогаш во целост не ги разбра, туку поради моментот кога спортистите излегуваа од соблекувалните со костимите за капење и капите за пливање. (…)
tradotto da / превод на Elena Damceska

III paragrafo (Primo giorno, pag.15)
Passa del tempo. Molto. La televisione trasmette una milonga e un quickstep. Quando arriva la pubblicità, Ines Banchero stacca gli occhi dal volto del marito, si china, raccoglie la scopa e comincia a passarla sotto il tavolo, girando intorno ai piedi di lui ed evitando di scontrare la punta del bastone appeso alla sedia. Mai che faccia lo sforzo di spostarsi per lasciarla pulire, pensa.
Raccoglie le bricciole e butta tutto nel contenitore della spazzatura. Chiude il sacchetto e lo sostituisce con uno nuovo. Lascia il sacchetto pieno accanto alla porta di un ingresso. Lo butterà domani mattina. Una scusa per uscire. Servono buone scuse. La spazzatura. Controllare la cassetta della posta. Il giornale. La spesa. Il latte. Ricontrolla tutto, come ogni sera:(…) i piatti stanno nel mobie accanto al frigorifero, le pentole impilate una dentro l’altra, in ordine grandezza, i coperchi nella rastrelliera. (…) Non è difficile.

III извадок, (Прв ден, стр. 15)
Mина време. Многу. На телевизорот се емитува пренос од милонга и квикстеп. Кога започнаа рекламите, Инес Банкеро го тргна погледот од лицето на сопругот, се наведна, ја зеде метлата и почна да минува со неа под масата, кружејќи околу неговите стапала и притоа избегнувајќи да се судри со врвот од бастунот закачен на столот. Никогаш не се трудеше да се помести, за да ја остави да исчисти, си помисли таа.
Ги собра трошките и фрли сè во корпата за отпадоци. Ја врза вреќата и ја замени со нова. Ја остави полната вреќа близу влезната врата. Утре наутро ќе ја фрли. Изговор за да излезе. Корисни се добрите изговори. Ѓубрето. Проверката на поштенското сандаче. Весникот. Купувањето. Млекото. Проверува сè, како и секоја вечер:(…) Чиниите се во креденецот близу фрижидерот, тенџерињата наредени едно во друго, по големина, капаците на решетката. (…) Не е тешко.
tradotto da / превод на Ana Spasova